Gökhan Güler

Kıbrıs konusunda en kritik nokta nedir? Bana göre Kıbrıs konusunda en kritik nokta, müzakere sürecinde ileri seviyede bilgi birikimi ve tecrübelere sahip muhataplardır. Cumhurbaşkanımızın tüm muhataplarının Kıbrıs konusunda en az kendisi kadar aynı seviyede hassasiyet ve bilgi birikimine sahip olmaları gerekir. Ancak, anlaşılan o ki Akıncı’nın muhataplarının sayılı günleri kalmıştır… Uluslararası kurum ve kuruluşların Kıbrıs konusunda yeterli seviyede bilgi birikimi ve tecrübelere haiz olduğu söylenebilir. Ancak, durum gerçekten uluslararası kurumların ve kuruluşların bilgi birikimi ve tecrübeleri ile çözülecek olsa idi Kıbrıs konusunun şimdiye kadar çoktan çözülmesi gerekmez miydi? Kıbrıs Türkü yaklaşık 50 yıldır dünyadan tecrit edilmiş olarak yaşamaya mahkûm edilmiş vaziyettedir. Kıbrıs Türkünün artık beklemeye tahammülü kalmamıştır. Akıncı’nın 2016 sonuna kadar bir çözüme varılması yönünde yaptığı açıklamalar, anlaşılan o ki muhataplarınca kulak arkası edilmiştir. 2016 yı

KKTC Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı 16 aydır süren müzakerelerde sona gelindiğini, 2016 bitmeden 90 gün içinde çözümün görünür hale geleceğini söylüyor. Bu 90 gün meselesi bana 2.Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat’ın Kıbrıs konusunu 3 ay süre zarfında çözebileceğini ifade ettiği söylemini anımsattı. Aradan yıllar geçti. Şimdi de 4. Cumhurbaşkanı Sayın Akıncı 3 ay söylemi yerine 90 gün içinde çözümün görünür olacağını ifade etmektedir. Acaba gerçekten çözüm bu kadar yakın mı? Sayın Akıncı’nın yapıcı ve olumlu açıklamalarına karşın Rum Cumhurbaşkanı Nikos Anastasiadis ise 16 aylık müzakere sürecine ilişkin olarak Ulusal Konsey’de temsil edilen tüm partilere sunduğu 53 sayfalık raporunda halen 183 konuda anlaşmazlıklar olduğuna dikkat çekmektedir. Başta Maraş, Güzelyurt, Karpaz ve diğer bazı bölgelerden toprak konusunda tavizler verilmeden anlaşma olmayacağını, ayrıca garantiler konusunda ciddi görüş ayrılıkları bulunduğunu, Türk askeri adadan çıkmadan asla anlaşma olmayacağını ifade etmek

İngiltere Dışişleri Bakanlığı ve Başbakanlık görevlerinde bulunan Sir Anthony Eden hatıralarında şöyle aktarıyor, ’’1956’da Amerika’ya yaptığım remi bir gezide ABD’li devlet adamlarına Kıbrıs’ta Türklerinde meşru hakları var ve siz bunu daima göz ardı ediyorsunuz demiştim. Buna karşılık olarak ABD’li devlet adamları da, biz bunu zaten biliyoruz ancak Türklerin burada lobileri yok’’ cevabını vermişlerdi. Bu anekdot haklılığını tüm dünyaya karşı anlatmak ve savunmak durumunda kalan bizler için lobiciliğin ne kadar önemli olduğuna küçük bir örnek teşkil etmektedir! Lobiciliği karar verme süreçlerini etkileme ve yönlendirme stratejisi olarak görebiliriz. Lobicilik ile hedeflenen, çoğunlukla siyasi bir konuda istenilen yönde değişim sağlamaktır. Diaspora ise, herhangi bir ulusa mensup vatandaşların ana yurtları dışında örgütlü şekilde yaşadıkları yer olarak tanımlanmaktadır. Dünyada yayınlanan haberlerin %80'inden çoğunun kaynağı olarak Reuters, United Press International ve A

Hayatımın hiç bir döneminde günü kurtaracak geçici yöntemlerden yana olmadım. Aksine zor ve meşakkatli de olsa kurumsallaşmaya dayanan sistemlerden, çözüm yollarından yana oldum. UBP/DP Hükümeti’nin son çıkardığı ’’Çalışma-Muhaceret Affı’’ ve yeni alınan ’’Makam Araçları’’ konularında üretmiş oldukları kararları kalıcı ve kurumsallaşmaya dayalı olmaları nedeniyle önemsediğimi belirtmek istiyorum.    2005 yılından buyana 7 kez muhaceret affı çıkarıldı. Önceki 6 af soruna kalıcı çözümler bulamadığından son 11 yılda 7. kez muhaceret affı çıkarıldı. Yasada ve bugüne kadar çıkarılan aflarda sadece işçi suçlanarak işin özü görmezlikten gelindi. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Hamza Ersan Saner ve İçişleri Bakanı Kutlu Evren tarafından hazırlanan yeni ’’Çalışma ve Muhaceret Affı’’ ile hedeflenenin, işverenlerin ekonomik sıkıntılardan dolayı çalışanların gerekli sosyal yatırımlarını zamanında yapamaması ve çalışma izinlerinin çıkarılmaması nedeniyle ülkeden ihraç edilen ’’işçiler